Ουάνγκ Μενγκ

(Χιου-Τσου, Τσετσιάνγκ 1309; – Νανκίν 1385;). Κινέζος ζωγράφος. Εγγονός του Τσάο Μενγκ-φου, θεωρείται ένας από τους «Τέσσερις Μεγάλους Ζωγράφους» της περιόδου Γιουάν. Άντλησε την έμπνευσή του από τους τοπιογράφους της περιόδου Σουνγκ του Βορρά, ιδιαίτερα από τον Τουνγκ Γιουάν και τον Τσυ-γιαν (ζωγράφους Σουνγκ)και τον Ουάνγκ Ουέι (περίοδος Τ’ανγκ). Ο αντικειμενικός του σκοπός ήταν η εσωτερική σχέση πλαστικού χώρου και μάζας, που θυμίζει κάποτε υπερρεαλιστικά έργα. Ήταν ανώτερος κρατικός λειτουργός (διοικητής του Τάι-αν, στο Σαντούνγκ), αλλά ενοχοποιήθηκε για μια συνωμοσία εναντίον του υπουργού Χου-Ουέι-γιουνγκ και φυλακίστηκε. Πέθανε στη φυλακή. Χαρακτηριστικός τύπος κράματος Κινέζου γραφειοκράτη και καλλιτέχνη, δημιούργησε τον τύπο της ζωγραφικής που είναι γνωστός ως ουέν γεν χουά (ζωγραφική των λογίων), μια τεχνοτροπία δηλαδή και όχι ένα ακαδημαϊκό ρεύμα. Οι πιο φημισμένοι κύλινδροι του τιτλοφορούνται Ψηλά Βουνά και Ερημητήριο στο Βουνό (Πεκίνο, ιδιωτική συλλογή)· Ουάνγκ Μενγκ: «Κατοικίες στο δάσος», κάθετος κύλινδρος ζωγραφισμένος με μελάνι και χρώματα επάνω σε χαρτί. Ο Μενγκ (1309-1385) υπήρξε κράμα Κινέζου γραφειοκράτη και καλλιτέχνη. (Ταϊσούνγκ, Ταϊουάν, Μουσείο Εθνικού Μεγάρου).